[NC] FIC My Boyfriend PART 7
ร่างสูงยันตัวลุกขึ้นอยู่ในท่านั่งช้าๆ ก่อนจะหันมองใบหน้าหวานของคนใกล้ๆ ตัว ไม่นาน ใบหน้าคมหันไปอีกทาง ขายาวกำลังจะก้าวออกจากเตียงใหญ่ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อรับรู้ได้ถึงแรงดึงจากคนข้างหลัง ใบหน้าคมหันไปตามแรงดึงนั่น แต่ก็ยังฉายแววนิ่งเฉย
ใบหน้าหวานขึ้นสีเล็กน้อยอย่างไร้สาเหตุ ที่สาเหตุก็คงมีแต่เจ้าตัวเท่านั้นที่รู้ ว่าเหตุใดจึงทำให้เลือดสูบฉีดขึ้นมาที่ใบหน้าหวานรวดเร็วถึงเพียงนี้
“กูขอโทษ ” ใบหน้าหวานก้มงุดลง เพื่อหลบซ่อนความรู้สึกภายใน ที่แสดงออกมาทางใบหน้าอย่างชัดเจน
มือหนา เอื้อมขึ้นไปแตะเข้าที่กลุ่มผมสีน้ำตาลอ่อน ของคนตรงหน้า อย่างแผ่วเบา ก่อนจะลูบไล้มัน ด้วย
ความอ่อนโยน
“ไม่เป็นไรหรอก……อย่าคิดมากอีกล่ะมึง ” มือเรียวเลื่อนลงมาจากกลุ่มผมนุ่ม ลงมาลูบไล้ใบหน้าหวาน พร้อมจับมันขึ้นมาให้นัยน์ตาหวานขึ้นมาส่งความรู้สึกทั้งหมดผ่านสายตา
ก็เป็นอย่างนี้ซะทุกทีสิน่า....ที่เห็นท่าทางคิดมากของคนตรงหน้า ใจมันอ่อนตามไปทุกที
ร่างบางขยับตัวเข้าไปใกล้ ร่างสูงตรงหน้า มือบางวางลงบนหน้าขาแกร่งของเพื่อนรัก ใบหน้าหวานเลื่อนเข้าไปใกล้ใบหน้าคมที่อยู่ไม่ห่างกันมากนัก
“ให้ช่วยมั้ย ” ดวงตากลมโตยังคงปล่อยให้ความรู้สึกต่างๆ ส่งผ่านไปให้ดวงตาเรียวของคนตรงหน้า ที่กำลังทำหน้าที่แสดงความรู้สึกของตัวเองออกมาผ่านม่านตา หน้าต่างของหัวใจ
คนทั้งสองคนหยุดนิ่ง ปล่อยให้ความรู้สึกที่ออกมา ได้แสดงออกมาผ่านดวงตาอย่างเต็มที่
ใบหน้าหวานเลื่อนเข้าไปใกล้ใบหน้าคมของอีกคนมากขึ้น ก่อนจะประทับริมฝีปากอิ่มลงไปบนริมฝีปากตรง
หน้า ลิ้นร้อนไล่เลียที่ริมฝีปากหยักได้รูป ก่อนจะขับเคลื่อนเรียวลิ้นเปียกชื้นเข้าไปเก็บเกี่ยวความหอมหวาน
จากร่างสูงตรงหน้า เรียวลิ้นเล็กเกี่ยวกระหวัดเข้ากับลิ้นร้อน ความหอมหวาน ถูกส่งตรงไปที่หัวใจ ร่างบาง
ขยับตัวเข้าไปใกล้ร่างสูงจนเกือบจะนั่งลงไปบนตักกว้างอย่างลืมตัว ดวงตาของทั้งสอง หลับพริ้มซึมซับ
ความรู้สึกอ่อนหวาน ที่อยากจะเก็บความหอมหวานนี้ ไว้ ทุกครั้งที่ได้ลิ้มลองมัน แต่ ทั้งสองก็คงทำได้แต่
เพียงเก็บไว้ในใจเท่านั้น เพราะคำว่า ‘เพื่อน’ ที่ยังเป็นกรอบจำกัดการกระทำต่างๆ ให้บุคคลภายนอกได้เห็น
แต่ใครจะรู้ว่าความรู้สึกของคนทั้งสองได้ก้าวออกมาจากกรอบของคำว่า ‘เพื่อน’ ไปเรียบร้อยแล้ว
แขนเรียวยกขึ้นโอบรอบลำคอแกร่งของร่างสูงตรงหน้า ให้เข้ามารับรสจุมพิตที่แสนหอมหวานได้ถนัดยิ่งขึ้น
ก่อนที่ริมฝีปากของทั้งคู่จะผละออกกันอย่างอ้อยอิ่ง หน้าผากของคนทั้งคู่แนบยังคงแนบสนิทกัน มือเรียว
ล้วงลงไปในกางเกงนอนตัวบาง ก่อนจะใช้มือกอบกุมเข้าที่ส่วนสำคัญ จนร่างสูงตรงหน้า สะดุ้งเล็กน้อย
เนื่องจากความเย็นเฉียบที่ฝ่ามือแล่นผ่าน
ไม่นานกางเกงนอนตัวบางถูกร่นมันลงไปถึงเข่า มือเรียวยังคงเค้นคลึงเข้าที่จุดอ่อนไหว ที่เริ่มจะแข็งขืนขึ้น
มาจากแรงอารมณ์ ใบหน้าคมเลื่อนเข้าไปใกล้ใบหน้าหวาน ก่อนจะส่งปลายจมูกสัมผัสกับพวงแก้มใส อย่าง
อ่อนโยน แล้วเลื่อนไปสูดความหอมหวานจากซอกคอขาวตรงหน้า
มือบางรูดขึ้นลงที่แกนกายสีหวานที่กำลังบวมเป่ง จนเริ่มจะมีน้ำปริ่มๆ อยู่ที่ปลาย พร้อมที่จะปลดปล่อย
“อ่า แจจุง อืม ” เสียงทุ้มครางออกมาอย่างสุขสม กับความสุขที่คนตรงหน้ามอบให้ ในสมองยังคง
จินตนาการภาพของคนตรงหน้า กำลังเล่นบทรักกับตน ใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยแรงอารมณ์ที่เค้าเคยได้
เห็นมัน ช่วยส่งเสริมให้ อารมณ์แห่งความต้องการพุ่งขึ้นถึงขีดสุดจนจวนจะปลดปล่อย
ริมฝีปากหยักกดจูบลงไปบนซอกคอขาวหอมกรุ่น กลิ่นหอมหวาน ที่เป็นกลิ่นประจำเจ้าตัว มักจะทำให้เคลิบ
เคลิ้มยากจะถอนตัวทุกครั้ง เวลาเราทั้งสองแวะเวียนมาเข้าเรื่องอย่างว่ากันบนเตียงทุกครา
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน จนร่างสูงเริ่มที่จะปลดปล่อย อารมณ์ต่างๆ ออกไปบ้างแล้วเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่หมดเสียที
“อืม แจจุง…..” เสียงทุ้มยังคงส่งเสียงครางแห่งความเสียวซ่านออกมาดังก้องอยู่ข้างๆ เรียวหูบาง ของคนที่
กำลังช่วยให้เพื่อนรักได้ปลดเปลื้องความต้องการออกมา
“อ๊า…. แจจุง ” ร่างสูงกระตุกเข้าหาร่างบางตรงหน้าอย่างแรง น้ำรักแห่งความต้องการถูกปลดปล่อยออกมา จากแกนกายสีหวานที่ยังคงขยายตัวเพิ่มขึ้นอยู่ เสียงหอบหายใจดังหอบถี่อยู่ตรงซอกคอขาวที่ยังเป็นที่พักพิงให้กับร่างสูงที่เพิ่งได้ปลดปล่อยกับอารมณ์ที่คั่งค้างของตัวเอง
“ดีขึ้นมั้ย ” แขนเรียวถูกยกขึ้นโอบแผ่นหลังกว้างของคนอีกคนที่ยังคง ซุกไซร้พักเหนื่อยอยู่กับซอกคอของตน
ใบหน้าคมเลื่อนลงมาซบเข้าที่แผ่นอกบาง ร่างสูงยังคงหายใจหอบถี่จากการปลดเปลื้องเมื่อครู่
“ขอบใจ ” เสียงทุ้มปนเสียงหอบหายใจถี่ ส่งผ่านคำขอบคุณให้เพื่อนรัก ก่อนจะจัดการเก็บเจ้าลูกชายตัวดีที่เริ่มจะสงบลงเมื่อได้ปลดปล่อย ลงไปอยู่ที่เดิม
ใบหน้าคมยังซบเข้าที่แผ่นอกบาง พลางปล่อยให้ลมหายใจหอบถี่ ค่อยๆ ปรับคืนเป็นปกติ ใบหน้าเรียวเล็กละออกแผ่นอกตรงหน้า ก่อนจะเลื่อนขึ้นมา ใช้ดวงตาอันทรงเสน่ห์จับจ้องใบหน้าหวานที่ขึ้นสีระเรื่อ
“อันที่จริง……กูอยากเข้าไปในตัวมึงมากกว่า…แจจุง ” คำพูดที่เรียกให้เลือดในร่างกายสูบฉีดขึ้นมาที่ใบหน้าหวานมากกว่าเดิม มือเรียวบางตีลงไปแรงๆ บนแขนแกร่งของคนตรงหน้า
“กูต้องทำงาน นะเว้ย” ร่างบางก้มหน้าลดระดับใบหน้าหวานต่ำลง เพื่อหลบซ่อนความเขินอายที่แสดงชัดบนใบหน้าของตัวเอง
ขาเรียวยาวก้าวพาตัวเองไปยังห้องน้ำ ก่อนจะปิดประตูเสียงดัง ทิ้งให้อีกคนมองตามการกระทำเหล่านั้น พร้อมใบหน้าเปื้อนยิ้ม
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น