[NC] FIC Don’t Say Goodbye chapter 20

[NC] FIC Don’t Say Goodbye chapter 20

“นายต้องเป็นของฉัน เข้าใจมั้ย คิม แจจุง ” มือหยาบเลื่อนไปกระชากเสื้อเชิ้ตตัวบางอย่างแรง จนกระดุมหลุดออกมา มือเรียวพยายามปัดป้องการกระทำของอีกฝ่าย แต่ก็โดนมือหยาบ รวบมือทั้งสองข้างไว้ เพียงข้างเดียว


“ฮือ ยุนโฮ ปล่อยนะ ปล่อย …..เกลียดกันแล้วใช่มั้ย ถึงทำแบบนี้ !!!”
“ใช่ ฉันเกลียด เกลียดที่นายไปยุ่งกับคนพวกนั้น เข้าใจมั้ย !!!!” มือหนาเลื่อนลงไปปลดกางเกงของร่างบางออก ร่างบางดิ้นไปมา ไม่ยอมให้อีกคน แต่ก็ไม่สำเร็จ เมื่อกางเกงนักศึกษาสีดำพร้อมชั้นในตัวบาง ถูกทิ้งลงไปบนพื้นอย่างแรง


“ปล่อย ยุนโฮ ” ขาเรียวยกขึ้น ถีบเข้าที่ท้องของร่างสูงอย่างจัง จนยุนโฮกระเด็นออกไปจากร่างบาง แจจุงลุกขึ้นวิ่ง แต่ก็ไม่พ้น เมื่อยุนโฮจับข้อเท้าเค้าไว้ จนล้มลงไปนอนกับพื้น ร่างสูงขึ้นคร่อมร่างบางไว้อย่างเร็ว ก่อนกำปั้น จะชกลงไปที่ท้องน้อยของอีกคนอย่างแรง การกระทำที่โหดร้าย ไม่ต่างอะไร จากการข่มขืน แขนแกร่ง โอบร่างบางให้ขึ้นมาบนเตียงตามเดิม


“อึก ” ร่างบางหมดแรงดิ้น มือหยาบเลื่อนลงไป เค้นคลึงจุดอ่อนไหวกลางลำตัว ริมฝีปากหยักเลื่อนลงไป ดูดผิวขาวจนเป็นรอยแดง ทั่วแผ่นอกบาง รอยที่อยากจะบอกให้รู้ว่า แจจุง ต้องเป็นของเค้าคนเดียวเท่านั้น !!!
มือหยาบยังคงเค้นคลึงเข้าที่จุดอ่อนไหวกลางลำตัวของคนข้างใต้อย่างแรง



“หึ เริ่มมีอารมณ์ขึ้นแล้วล่ะสิ แจจุง ”เสียงทุ้มเอ่ยออกมาอย่างเยาะเย้ยอีกคนที่ร่างกายกลับตรงข้ามกับการกระทำ

“ฮือ ไม่ ยุนโฮ ”ร่างบางเริ่มจะอ่อนแรงจากการดิ้นเป็นเวลานาน
มือเรียวกำแน่นที่ผ้าปูที่นอนสีขาว จนเกิดรอยยับ มากมาย ริมฝีปากอิ่มกัดแน่นจนเกิดรอยช้ำเลือดที่ริมฝีปากบางเพื่อกลั้นเสียงแห่งความเสียวซ่านจากการกระทำที่อีกคนมอบให้


“ร้องออกมาสิ แจจุง อย่าฝืนเลย ของนายมันตั้งซะขนาดนี้น่ะ ”
มือหยาบยังคงเลื่อนขึ้นลงเพื่อให้อีกฝ่ายได้ปลดปล่อย เพิ่มแรงมากขึ้น จนเริ่มจะมีน้ำสีขาวขุ่นปริ่มอยู่ที่ปลาย


“อึก ” ริมฝีปากสีหวานกัดแน่นจนห้อเลือด เพื่อกลั้นเสียงน่าอายเอาไว้ ใบหน้าหวานยังคงเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา ที่ยังไหลออกมา ด้วยความหวาดกลัว กลัวคนตรงหน้า ที่ไม่เหมือนเดิม
เวลาผ่านไปไม่นาน ร่างบางกระตุกอย่างแรง พร้อมน้ำรักสีขาวขุ่นถูกปลดปล่อยออกมาเต็มมือใหญ่ของร่างสูง


“อ๊า ” อกบางกระเพื่อมขึ้นลงอย่างแรง หลังจากที่ได้ปลดปล่อยออกไปแล้ว
ใบหน้าคมเลื่อนขึ้นไปจับจ้องใบหน้าหวาน ที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อมากมาย ดวงตากลมโตปิดแน่น ริมฝีปากบางห้อเลือดจนคนอีกคนตกใจเล็กน้อย

“ไงล่ะ คิม แจจุง อึดอัด มั้ย ที่ไม่ได้ร้องออกมาน่ะ”ถ้อยคำดูถูกถูกส่งให้อีกคนจนดวงตากลมต้องเปิดขึ้นมา จ้องหน้าอีกคนด้วยสายตาแข็งกร้าว


มือหยาบเลื่อนลงไปจัดการกับกางเกงของตัวเองให้พ้นทางออกไป ร่างบางเริ่มดิ้นอีกครั้ง เมื่อพอรู้ว่าอีกฝ่ายคิดจะทำอะไรต่อไป มือหนาจับให้คนตรงหน้าอยู่กับที่ ก่อนจะจับแกนกายที่กำลังแข็งขืนจ่อไว้ที่ช่องทางรักด้านหลัง


“ไม่ ฮึก ยุนโฮ ไม่เอานะ ”ใบหน้าหวานฉายแววหวาดกลัวขึ้นมาทันที เมื่ออีกฝ่าย กำลังตกเป็นทาสของอารมณ์ ตอนนี้ยุนโฮตรงหน้า ราวกับปีศาจ ที่ควบคุมตัวเองไม่ได้


ร่างบางสะดุ้งอย่างแรง เมื่อแกนกายโตส่งเข้ามาทางช่องทางด้านหลัง โดยไม่มีการเบิกทางแต่อย่างใด


“อ๊า เจ๊บ ”หยาดน้ำใสไหลออกมาจากดวงตากลมโตมากขึ้น เพื่อระบายความเจ็บปวด

“ฮือๆ ยุนโฮ เจ็บ เอาออกไป ”ใบหน้าหวานส่งสายตาเว้าวอนไปให้อีกคน


“หึ ฉันจะเป็นหนึ่งเดียวกับนายไง แจจุง นายจะได้รู้ไง ว่านาย เป็นของฉันแค่คนเดียว!!!” สิ้นเสียงดัง สะโพกหนาขยับเข้าออกอย่างรุนแรง เร่งจังหวะ มากขึ้น


“อ๊า อึก ไม่ ”มือเรียวกำผ้าปูที่นอนแน่นเพื่อระบายความเจ็บปวด
ร่างสูงยังคงกระแทกแกนกายร้อนเข้าออกช่องทางรักอย่างเร็ว จังหวะรักที่ไม่มีการยินยอมพร้อมใจทั้งสองฝ่าย ยิ่งทำให้ความเจ็บปวดแล่นปรี่จนร่างบางรู้สึก แต่ริมฝีปากอิ่มก็ยังกัดกลั้นเสียงเหล่านั้นไว้ เสียงแห่งความสุขสม และเจ็บปวด ที่ปนเปกันไป


“อืม อ่า แจจุง ” ใบหน้าคมซุกไซร้กับซอกคอขาว พร้อมสร้างรอยรักสีกุหลาบอีกครั้ง


ลิ้นสากไล่เลียไปตามซอกคอขาว เรื่อยไปจนถึง ติ่งหูเล็ก อยากจะให้อีกคนส่งเสียงร้องแสนหวานออกมา เพื่อบอกว่า คนคนนี้ยังรู้สึกดีกับสัมผัสของตนอยู่บ้าง


แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าของอีกฝ่าย ริมฝีปากอิ่มยังคงกัดแน่นจนช้ำเลือดมากขึ้น ดวงตากลมโตปิดแน่น ราวกับไม่อยากจะรับรู้ภาพที่ตนต้องเห็น


ภาพของคนที่รัก กำลังทำเหมือนตัวเองเป็นแค่เครื่องระบายอารมณ์เท่านั้น


ริมฝีปากหยักเลื่อนไปประกบเข้าที่ริมฝีปากอิ่มที่ปิดแน่น ลิ้นร้อนไล่เลียที่ริมฝีปากห้อเลือดตรงหน้า หวังจะให้อีกฝ่าย ยอมให้ตนรุกล้ำเข้าไปกอบโกยความหอมหวานอย่างเคย แต่ก็ไม่เป็นไปตามที่หวัง เมื่อริมฝีปากอิ่มยังคงกัดแน่น ไม่ให้อีกคนทำตามอย่างที่ต้องการ มือหยาบเลื่อนมากอบกุมใบหน้าหวานแน่น


“ร้องออกมาสิ แจจุง เรียกชื่อฉัน เรียกสิ มองหน้าฉัน ลืมตาขึ้นมา มองฉันสิ มอง !!!!” เสียงตวาดกร้าว เป็นคำสั่งให้อีกคนยอมทำตามที่บอก แต่แจจุงก็ยังทำเหมือนเดิม แต่แล้วจังหวะรัก ก็ต้องชะงักลงชั่วขณะ เมื่อเจ้าเครื่องมือสื่อสารของแจจุงที่อยู่ข้างๆ ตัวบนเตียงใหญ่ แผดเสียงร้องให้เจ้าของมารับ มือหยาบเลื่อนไปหยิบมันขึ้นมาดู พร้อมๆ ทั้งหลบมือเรียวของอีกคนที่พยายามจะเอามันคืนมา


“ยุนโฮ เอามานี่นะ ”



ซีวอน


รายชื่อคนโทรเข้าส่งผลให้เส้นอารมณ์ของยุนโฮขาดผึงอีกครั้ง


“ชู้นายโทรมาหาน่ะแจจุง มันอีกแล้วใช่มั้ย!!!!” เสียงทุ้มตวาดใส่หน้าอีกคนอย่างแรง มือหนาเขวี้ยงโทรศัพท์มือถือออกไปอย่างแรง จนมันกระแทกกับฝาผนังแตกไม่มีชิ้นดี


“ยุนโฮ ทำอะไรน่ะ ”


“มันจะได้ไม่ต้องติดต่อกับมันอีกไง นายต้องอยู่กับฉัน !!!”พูดจบ สะโพกหนา ก็กระแทกแกนกายเข้าไปในช่องทางรักอีกครั้ง พร้อมเร่งจังหวะรักที่แสนจะโหดร้ายให้เพิ่มมากขึ้น เนื่องจากการเคลื่อนไหวที่รุนแรง และไม่มีการเบิกทางแต่อย่างใด ส่งผลให้เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากช่องทางรัก เปื้อนผ้าปูที่นอนสีขาวสะอาด


“อ๊า อึก ฉ…ฉัน เจ็บ ” น้ำตาใสไหลออกมาอีกครั้ง จนผ้าปูที่นอนเปียกชื้นไปด้วยคราบน้ำตา

“เรียกฉันสิ แจจุง อ่า เรียก … เรียกชื่อฉัน ” ใบหน้าคมเริดขึ้น ลิ้นร้อนไล่เลียริมฝีปากอย่างหื่นกระหาย มือหยาบ บีบเค้นที่สะโพกกลมกลึง


ใบหน้าหวานส่ายไปมา ด้วยแรงอารมณ์ ช่องทางด้านหลัง ยิ่งตอดรัดเข้ากับแกนกายโตของร่างสูง จนอีกคนแทบจะสำลักความสุขกับร่างกายคนตรงหน้า


ใบหน้าคมโน้มลงมากระซิบเบาๆที่ข้างหูคนข้างใต้


“หึ การกระทำนาย ทำเหมือนจะไม่อยาก แต่ร่างกายนาย มันตอบสนองฉันซะดีทีเดียว แจจุง ” เสียงทุ้มแหบพร่ากล่าวออกมาอย่างยากลำบาก เพราะสะโพกหนาก็ยังกระแทกกระทั้นเข้าไปไม่สิ้นสุด


เวลาผ่านไป เนิ่นนาน จนแกนกายสีหวานที่เสียดสีอยู่กับหน้าท้องแกร่งเริ่มจะมีน้ำปริ่มๆ ที่ปลายอีกครั้ง ก่อนที่แผ่นหลังบางจะหยัดขึ้นจากที่นอน พร้อมน้ำสีขาวน้ำนมที่ไหลออกมาเปรอะเปื้อนหน้าท้องแกร่งของคนที่อยู่ด้านบน


“อ๊า ”


ดวงตากลมหลับพริ้ม เพราะอารมณ์ที่ได้รับการปลดปล่อย ในหัวสมองเริ่มที่จะขาวโพลน

แต่อีกคนที่ยังไม่ถึงใฝ่ฝันก็ยังคงเร่งจังหวะรักให้ร้อนแรงมากยิ่งขึ้น มือหนาจับเข้ามั่นที่สะโพกมน ก่อนจะกระแทกเข้าไปตรงช่องทางรักสีหวาน ที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบเลือด ที่เค้าเองไม่ทันได้สังเกตเห็นถึงความเจ็บปวดนั้น


“อ่า แจจุง แจจุง แจจุง ” เสียงครางต่ำสุดท้ายส่งออกมาจากลำคอ พร้อมๆ กับร่างสูงที่กระตุกอย่างแรง จนน้ำรักมากมายทะลักเข้าไปในช่องทางด้านหลัง และไหลออกมาเปื้อนผ้าปูที่นอนสีขาว น้ำรักที่เต็มไปด้วยคราบเลือดสีแดงสด



ร่างสูงทิ้งตัวลงบนอีกคน ใบหน้าคมซุกเข้าที่ซอกคอขาว เสียงหายใจหอบถี่ดังมากขึ้น ก่อนแก้มกร้านจะรับรู้ได้ถึงความเปียกชื้น จากหยาดน้ำตาที่ถูกปล่อยออกมาอีกครั้ง จากอีกคน



พูดสิ พูดสิยุนโฮ พูดเหมือนทุกๆครั้งที่เราทำแบบนี้ พูดสิ ว่านายรักฉัน พูดสิ


ใบหน้าคมเงยขึ้นมามองใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา นัยน์ตาที่เคยหวานชวนมองบัดนี้ กลับส่งแววตาแข็งกร้าวมาให้เค้า ก่อนที่ร่างบางจะพลิกตัวหันหนีหน้าอีกคน



มือหยาบเลื่อนไปดึงผ้าห่มผืนหนาให้ขึ้นมาห่มให้ความอบอุ่นแก่ทั้งสอง



ร่างสูงทิ้งตัวนอนลงข้างๆ ร่างบาง ใจจริงก็อยากจะคว้าร่างบางตรงหน้าเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด และเอ่ยคำขอโทษ กับสิ่งที่ทำลงไป แต่ก็ต้องทำเป็นวางเฉย เพราะทิฐิ ที่กำลังอยู่เหนือคำว่า เหตุผล